Konu: Söz vermiştin bana... Çarş. Ağus. 21, 2013 10:18 am
Sensizlik miydi beni çıldırtan yoksa o delirtici seszislik miydi yüreğimi acıtan?. Hani bir şarkımız vardı defalarca dinlediğimiz söz vermiştin diye başlayan nerde nerde o sözler nerde yeminler. Demek sevdaların yerini özlemler hasretler alırmış yazık yazık ettin bu sevdaya bu büyük sevdaya. Şuan nerde kiminlesin kim bilir. Biliyorum nerde ve kimin yanında olduğunu ama bunu bir türlü kalbim kabul etmiyor. O seni hala yanımda zannediyor. O seni hala benim hayatımın bir tanesi zannediyor. Belki canımın yanmasından korktuğumdandır söylemeyişim kendime haykırmayışım. Bir gün çıkıp geleceğine pişmanım diyeceğine inanışım. Olamayacak biliyorum bunların hiçbiri hiçbir zaman olmayacak. Sen yoksun sen gittin. Gerçekler bundan ibaret ama o hain gidişini kalbim anlamıyor anlamak istemiyor ve seni hala seviyor sana hala saygı duyuyor. Bir gün bir yerlerde karşılaştığımızda nasıl bakacaksın yüzüme ya selam vercek misin konuşabilecek misin benimle yüreğin bunu kaldıracak mı?. Bunu sormak bile saçmalık belki tabi ki kaldıracak kaldıramayacak olsa gitmezdi değil mi?. Diyorum ya mantığım ve kalbim savaş halindeler mantık kabul ediyor gittiğini senin yüreksiz olduğunu ama kalp asla senin bunu yapacağına yaptığına böyle yüreksiz olabileceğine inanmıyor. Hayır bunların hepsi birer oyun birer rüya uyanacaksın ve geçecek sabret diyor. Oysa gerçekler çok ama çok farklı bunu ona haykırabildiğim an senden tamamiyle kurtulduğum gün demektir. O gün yeni bir hayat beni bekliyor ölümümden yeniden dirilişim demektir. Ama şuan hala bir ölü dolanıyor bu dünyada ruhu ve kalbi ölü ama bir et parçasının dolaştığı insanların yaşadığını sandığı biri yaşam nedir sence nefes almaktan mı ibaret yoksa tüm duyguları yaşayabilmek mi.? Bence tüm duyguları hissetmek öyle bir hal aldı ki bu beden hiçbir şeyi anlamıyor hiçbir duyguyu hissedemiyor. Ne acıyı ne sevinci ne kederi robotlar gibi hissiz bir et yığını. Gülüyorum gülmüş olmak için konuşuyorum sorulanlara cevap vermek için ağlıyorum evet bak ağlamak işte onu yürekten hissediyorum. Göz yaşlarım her aktığında yaptığın ihaneti akıtıyorum dışarı insanlar yaşadığımı zannediyor ama yanılıyorlar be gülüm. Gülüm derdin ya bana bir tanem hayatım şimdi kime diyorsun .. kimin elini tutuyor kimin gözlerine dalıyorsun. Mutluluk bizi seçmemiş demek ki payımıza hüzün düşmüş ve o payı sonuna kadar hakkıyla yaşamakta benim görevim olsa gerek. Bilirsin görevlerimi eksiksiz yerine getirmek huylarımdandır. Onu da eksiksiz yerine getiriyorum. Karşılaştığımızda sana hesap sorabilmek için...
